اَعوُذُ بالنُّعُوظِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّحیم
بِسمِ الله الکَمبَادِ الحَجیم
قُل اَعُوذُ برَبِّ النُّعُوظ (1) من شَرِّ مَا في الغُوز (2) وَ مِن
شَرِّ الفِسفِسَاتِ المَرموُز (3) الّذي یُفسفسُ النّاسَ في التَّمُوز (4)
وَ جَعَلَهُم کَعَسبِ المَحظُوظ (5) وَ اِختَنَقُ ممّا غَیرَهُم الجَواکِش
(6) وَ لا یَستَخدمُونَ الهَوَاکِش (7) وَ لا دَستمَالَ وَ الاَفَالِش (8)
وَ لَم اَرَی باَیدیهم صَابُون (9) فَاِنَّهم في النَّار خَالدُون (10) وَ
اَنتُم لَا تَفهَمُونَ (11)
از شیطان مهربان به چیز راست شده پناه می برم
به نام خداوند کم باد حجیم
بگو به پروردگار راست [کردگان] پناه می برم (1) از شر آنچه در گوز است
(2) و از شر فس فس های پنهانی (3) که برخی مردم در تابستان از خود بروز می
دهند (4) و [این کار] ایشان را چون اسبی خوشبخت می گرداند (5) و هر کسی غیر
از آن جاکشان را خفه می گرداند (6) و هواکش را [هم] روشن نمی کنند (7) و
از دستمال [توالت] و فلاش [سیفون] هم بهره نمی برند (8 ) و دستهایشان [روی]
صابون را ندیده است (9) پس ایشان در آتش [دوزخ] جاودانه می مانند (10) و
شما [جان به جانتان کنند] نمی فهمید (11)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر