اَعوُذُ بالنُّعُوظِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّحیم
بِسمِ الله الکَمبَادِ الحَجیم
زرت(1) اِنَّ الله خَلَقَ السَّمَاءَ کَالفِرفِرَة (2) وَ یَحفِظُهُ
مِنَ الاِلقَاءِ بِالقِرقِرَة (3) و نَفَختَ فیهِ نَفخٌ عَظیمٌ (4)
کالغُوزُ بَعدَ الهَلیمِ (5) ولکنَّ لَم یَفقَهونَ بِهِ السُّفَهَاءِ (6)
ولایَعلَمُونَ البیضَةِ مِنَ البَیضاءِ (7) و لا یؤمنون بالسّیفِ و
الشِّتاءِ (8) انَّ الَّذینَ یُشرِکُونَ بالله هُمُ الاُسکُلونَ (9) و
اَبیهِم و اُمِّهِم و اِخوانِهِم و اخواتِهم و خالوهُم و خالاتِهم و عَمیهم
و عمّاتِهم و همه کس و کارِهم الفاسِقون (10) لَعنَةُ الله عَلیهِم و هُم
فی الجَحیمِ خالِدونَ (11) و المَلائِکِ بِکُلّهم تَپ تَپونَ (12)
بِالسّیخِ و السُّنبَةِ الاحمَرونَ (13) وَ اَنتُم لا تَفهَمُونَ (14)
از شیطان مهربان به چیز راست شده پناه می برم
به نام خداوند کم باد و حجیم
زرت [از حروف رمز بین خدا و رسول الله] (1) همانا خداوند آسمان را چون
فرفره آفرید (2) و آن [آسمان] را با قرقره ای [که شما نمی بینید] از افتادن
نگه می دارد (3) و در آن باد بزرگی دمید (4) چون گوز پس از [خوردن] هلیم
[که حبوبات دارد و حبوبات موجب ازدیاد قوه باد می گردند.] (5) ولی نادانان
[بی پدر و مادر] به آن آگاهی ندارند (6) و بیضه [تخم مرغ] را از سفیدی باز
نمی شناسند [و قضاوتشان تخمی است] (7) و به تابستان و زمستان ایمان ندارند
[که نشانه های وجود الله هستند] (8) براستی کسانی که به خدا شرک می ورزند
اسکلند (9) و پدرشان و ماردشان و برادرانشان و خواهرانشان و دایی هایشان و
خاله هایشان و عموهایشان و عمه هایشان و همه کس و کارشان بد کارند (10)
لعنت خدا بر آنان باد و ایشان در جهنم جاودانه خواهند ماند (11) و فرشتگان
همه شان را خواهند نمود (12) با سیخ و سنبه های سرخ [شده در آتش] (13) و
شما [جان به جانتان کنند] نمی فهمید (14)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر